Clavis heeft erg zijn best gedaan om dit prentenboek van Guido van Genechten in de schijnwerpers te plaatsen. O.m. via acties tijdens de Jeugdboekenweek moest het prentenboek over het schattige beertje en zijn mama zijn weg naar de kopers vinden. Het boek heeft dan ook veel om een commercieel succes te worden. Het hele kleurenpallet van het boek beperkt zich tot wit, roze en lichtblauw: kan het meer "aangepast" zijn aan het "babygevoel"? Kleine beertjes, wit of bruin, doen het nu eenmaal bijzonder goed bij jonge kinderen én zeker bij de voorlezende volwassenen. Het kleine ijsbeertje in Omdat ik zoveel van je hou kreeg nog een extraatje om de aaibaarheidsfactor te verhogen: hij werd voorzien van een witte, zachte vilten laag die je bijna niet ziet, maar wel kunt voelen. Een leuk extraatje voor thuis, maar in kleuterklassen of bibliotheken zal ons wit beertje gauw groezelig worden!

Het kleine beertje IJsje weet al heel veel over de dingen rondom hem, maar bestookt zijn moeder toch nog met heel wat waaromvragen. De vragen én de antwoorden van mama zorgen er soms voor dat de tekst niet in verhouding tot de prenten staat. Terwijl de prenten juist sterk vereenvoudigd zijn en tot de essentie gereduceerd, en dus al een kijkerspubliek van ± 2,5-jarigen kunnen aanspreken, is de tekst soms te moeilijk voor hen. Zo geeft mama beer een heel uitvoerige, bijna wetenschappelijke verklaring op de vraag waar sneeuw vandaan komt. En we treffen meermaals zinnen in cursiefdruk aan, tussen de gewone tekst, die gedachten, conclusies of vragen van beertje moeten weergeven, denk ik.

Qua inhoud en titel lijkt dit boekje een variant op het konijnenverhaal Raad eens hoeveel ik van je hou van Anita Jeram en Sam McBratney. IJsberen zijn natuurlijk al populair dankzij Lars, de Kleine IJsbeer van Hans de Beer en schattige bruine beren treffen we ook aan bij John Prater (o.a. Kiekeboe en Stappestap) of in de boeken rond Kleine Beer van Martin Waddell en Barbara Firth. Ook al worden in al deze berenboeken verschillende tekenstijlen en schildertechnieken gebruikt, ze benadrukken allemaal de liefdevolle relatie tussen vader- of moederbeer met hun kind. De kleine beer is steeds nieuwsgierig en ondernemend, de ouderbeer geduldig, begripvol en verstandig. En van de beertjes gaat steeds een vertederende "schattige" aantrekkingskracht uit. [Karin Van Camp]

Prentenboek over een kleine ijsbeer en zijn moeder. IJsje weet hoe hij de lekkerste vissen kan vangen, hoe een sneeuwvlokje smaakt, hoe je op een ijsberg moet klimmen en weer veilig naar beneden kan glijden en nog veel meer. Maar sommige dingen weet hij niet en die vertelt zijn moeder hem: waar de sneeuw vandaan komt, dat ijsberen wit zijn omdat dat de mooiste en liefste kleur is voor een ijsbeer. Dan vraagt IJsje 'En als ik nu geel was, zou je mij dan nog mooi en lief vinden?' De kleuren zijn in hoofdzaak lichtblauw en wit. Twee tot tien regels tekst per twee bladzijden, die passen bij de situatie van de activiteit van de illustratie. Het boek straalt veiligheid en geborgenheid uit. Heruitgave in hardkarton; het prentenboek verscheen eerder in diverse uitvoeringen. Vanaf ca. 4 jaar.

IJsbeer IJsje weet al heel veel: waar de lekkerste vissen zwemmen en hoe hij ze moet vangen, hoe een sneeuwvlokje smaakt, hoe strelend en koud de wind kan zijn en nog veel meer. Sommige dingen begrijpt hij echter niet zo goed, zoals waar de sneeuw vandaan komt en waarom ijsberen wit zijn. Hij vraagt zich af of mama hem ook nog mooi en lief zou vinden als hij er helemaal anders uitzag. “Natuurlijk”, antwoordt mama en IJsje vraagt waarom. Het antwoord op die allerbelangrijkste vraag weet IJsje eigenlijk al wel: “Omdat ik zoveel van je hou”, zegt mama. Na het prentenboek en een pluchen IJsje is er nu ook een pop- upversie van dit succesverhaal over liefde en geborgenheid van Guido van Genechten. Het is een vierkant, groot formaat boek met een stevige kaft. Wanneer je het boek opent, zie je dadelijk de vissende IJsje samen met zijn moeder. De arm van mama gaat vanzelf omhoog, maar je kunt ook zelf de vislijn van IJsje en zijn mama in beweging brengen. Onder de flap op de rechterbladzijde zit een nieuwe afbeelding en een stuk tekst verborgen en opnieuw komt er beweging in de beren als je de flap openvouwt. Elke bladzijde onthult een nieuwe, ingenieus bedachte pop-upprent vol beweging, waardoor IJsje en zijn mama bijna echt tot leven komen. Mij weet dit boek helaas niet te charmeren: de prenten lijken me een zwak afkooksel van de juweeltjes in de boekjes van Hans de Beer over Lars, de kleine ijsbeer, terwijl de titel en tekst sterk doen denken aan het boekje over de hazen in 'Raad eens hoeveel ik van je hou' van Sam McBratney. Bovendien geef je als ouder dit boek beter niet uit handen, want het geheel zit niet echt stevig in elkaar en de beren zijn waarschijnlijk geen lang leven beschoren.